Het opiniestuk waarschuwt dat OCMW’s — en daarmee het sociaal vangnet dat zij vormen — steeds zwaarder onder druk staan. Door geplande besparingen, minder begeleiding bij werkloosheid en strengere voorwaarden dreigt het voor veel mensen onmogelijk te worden een ‘menswaardig bestaan’ gegarandeerd te krijgen.
Veel werklozen kregen nauwelijks begeleiding via de VDAB, terwijl hun uitkering dreigt weg te vallen; daardoor zal een groeiend aantal mensen naar OCMW’s doorverwezen worden.
Voor velen is het leefloon het allerlaatste vangnet — maar de huidige beleidsdruk op OCMW’s legt een strakke nadruk op “werkbereidheid”, zonder rekening te houden met persoonlijke omstandigheden zoals gezondheidsproblemen, dreigende uithuiszetting of familiale last.
Voorwaardelijke hulp én administratieve controle vormen het nieuwe uitgangspunt: maatschappelijke begeleiding dreigt vervangen te worden door controle‑ en sanctioneringsmechanismen, met als gevolg minder maatwerk, wantrouwen en stigmatisering.
Volgens de auteurs gaat dat lijnrecht in tegen de kernopdracht van het OCMW: niet alleen financiële steun, maar échte maatschappelijke ondersteuning en solidariteit, als “laatste betrouwbare schakel” voor wie in nood is